انگیزه درس خواندن برای کنکور

زندگیتو از نو بساز : هرکس، برای زندگیش یک داستان داره که طبق همون داستان داره پیش میره

یکی داستان زندگیش بر این پایه هست که از اول دبستان تا الان  که در دوره ی راهنماییه ، دبیرستانه ، کنکوریه ، دانشگاهیه و… در خواب غفلت بوده ( و شاید هنوزم هست !) هیچ آینده ای توی درس خواندن نمی بینه و نمی تونه هیچ درسی رو مثل نفر اول کلاس درک کنه و بفهمه.

یکی هم همیشه شاگرد اول کلاسا بوده و داستان زندگیش و باور هاش رو بر همین اساس چیده که می تونه هر مسئله ای که جلوش بذارن رو زودتر از بقیه حل کنه  یکی داستان زندگیش بر پایه غم و اندوه نوشته شده و یکی بر پایه شادی و …

هر کدوم از ما، با توجه به داستانی که توی ذهنمون، برای زندگیمون متصور میشیم، داریم نقش بازی می کنیم … مثلا کسی که داستان زندگیش بر پایه درس نخوندن نوشته شده ، همیشه نقش کسی رو بازی می کنه که بازیگوشه، تکالیفشو حل نمی کنه ، آخر کلاس می شینه ، هیچوقت آماده جواب دادن نیست ، شهریوری میشه، نمراتش خوب نیست و … هر کدوم از ماها ، یاد گرفتیم همین داستان رو قبول کنیم و نقشمون رو به بهترین شکل بازی کنیم !

داستان های زندگی ما ، مثل یک کپسول شفاف می مونن که ما رو توی خودشون گرفتار کردن ؛ هممون می دونیم که بیرون از این کپسول، می تونیم از تنبل بودن تبدیل به یک آدم فعال و درس خون بشیم ، اما آنقدر به این کپسول عادت کردیم که نمی خواهیم از توش در بیایم . آننقدر توی نقشمون فرو رفتیم که نمی توانیم قبول کنیم ما یه بازیگری هستیم که می تونیم به جای هرکسی ، نقششو بازی کنیم.

همه ی ما همون مغز و سلول های عصبی رو داریم که بغل دستیمون داره ، شاگرد اول کلاسمون داره، پروفسور سمیعی داره، انیشتین داره و… ؛ شکل دادن به این سلول های عصبی هست که تفاوتمون رو مشخص می کنه و به طور منطقی ، ما می توانیم طرز فکرمون رو شبیه طرز فکر افراد موفق کنیم …

یادت باشه بزرگترین حسرت، انجام دادن کارهایی هست که می تونستی در گذشته انجامشون بدی و ندادی.

بنابراین دوست خوبم ! از توی کپسولت بیا بیرون و داستان زندگیتو خودت خلق کن …

داستانی که بعدا بهش افتخار کنی، داستانی که بتونی همه جا تعریفش کنی، داستانی که خودت نویسندش بودی، خودت کارگردانش بودی خودت بازیگرش بودی و خودت به اُسکار رسوندیش!

داستان زندگیتو خودت از اول بنویس!